Testuingurua
helbide iz. (1856). 1. Helmena 2. G. er. Norabait heltzeko edo zerbait lortzeko bidea 3. (1970). Norbaiten bizilekuaren adierazpena.
helburu iz. (1809). 1. Lortu edo egin nahi den gauza, nahita bilatzen dena.
2. Izaki edo gauza bat berez doan xedea 2. Tiro baten edo jaurtitzen den zerbaiten jomuga.
heldar Ik. elder 1 helde iz. (1749). Ipar. (G. er.) Abagunea, zertzelada.
2 helde iz. (1853. Ipar. Izurria. 1 Irud.
helderia iz. (XIX b.). Heldea, izurria.
heldor Ik. elder. heldu, hel, heltzen ad. (1545). A. da ad. 1. Toki batean izan, beste batetik hartaratu eta gero.
2 Abs. 1 (Gauzei buruz) 2. Ipar. (heldu forma era burutugabearen balioaz). Etorri.
(batez ere ipar.): datorren (batez ere ipar.): puntu honetara ez dator gaizki (ipar.): nondik datorkion (esr. zah.). 2 Egokitu: ez dagokio.
2 Gertatu 3. Denbora, maila edo egoera jakin batean egotera igaro.
4. Fruituak betetasuna iritsi.
Irud. 5. Garaiera edo maila jakin batera iritsi.
B. du ad. (1545). Ipar. (G. er.). Helerazi C. zaio ad. (1545). Batez ere ipar. Premia, arrisku edo estuasun larriren batean dagoenari lagundu.
D. dio ad. (*1745, 1761). 1. Eskuaren bidez tinkatu, ihes egin ez dezan edo higi ez dadin.
1 Irud. 2. (Suge, intsektu batek) hozka egin, ausiki.
helduera iz. (*1916, 1930). Batez ere bizk. Heltzea.
heldugabe izond. (*1905, 1930). Heldu, zoritu ez dena, heldutasunera iritsi ez dena.
helduleku iz. (*1905, 1967). Zerbaiti heltzen zaion lekua; berezk., eskutokia.
heldura iz. (XVII ea.) Ipar. (G. er.). Aurrerabidea.
heldutasun iz. Heldua denaren nolakotasuna.
helerazi, heleraz, helerazten du ad. (1696). Heltzera behartu, hel dadin lortu.
helerazte, helerazi ad.-aren aditz-izena.
helgaitz iz. (1571). Batez ere ipar. (G. g. er.). Sukarra.